Techniki mocowania ładunku
Jakimi metodami mocowania ładunku dysponujemy?
W zasadzie występują dwie. Kształtowa i siłowa. Pierwsza to podejście oparte na ustaleniu pozycji, natomiast druga na wzmocnieniu siły tarcia. Wbrew potocznemu przekonaniu sam ciężar ładunku nie wystarczy do jego stabilizacji podczas transportu. Dlatego stosując te dwa podejścia osobno lub mieszając je w zależności od tego, co i w jakich warunkach przewozimy możemy wykorzystać szeroki wachlarz technik mocowania ładunków.
Jakie techniki mocowania ładunku wyróżniamy?
Jest ich całkiem sporo. Ich klasyfikacji także, ale idąc za wytycznymi Dyrekcji Generalnej ds. Energii i Transportu Komisji Europejskiej można wyróżnić między innymi:
- ryglowanie
- mocowanie blokowe
- mocowanie za pomocą odciągów prostych
- mocowanie za pomocą odciągów przepasujących ładunek od góry
- mocowanie za pomocą odciągów pętlowych
- mocowanie szpringowe
Oczywiście nie jest to wyczerpująca lista. Odmian i wariacji jest dużo więcej, szczególnie, że zaleca się ich łączenie w taki sposób, że współdziałają ze sobą i bardziej efektywnie zabezpieczają ładunek przed przesunięciem, czy przewróceniem.
Na czym polega ryglowanie?
Ryglowanie, czyli inaczej unieruchamianie, osadzanie. Technika polegająca na zaryglowaniu ładunku przy pomocy konstrukcji uzupełnianej w razie konieczności przez dodatkowy osprzęt . Ma zastosowanie, gdy ładunek jest odpowiednio sztywny.
Mocowanie blokowe.
Sposób mocowania, w którym wykorzystane są przede wszystkim elementy konstrukcyjne jednostki ładunkowej, czyli ściany: przednia, boczne, kłonice, a w drugiej kolejności materiały sztauerskie. Wykorzystanie konstrukcji skrzyni ładunkowej do mocowania ładunku jest w praktyce dość trudne i w większości przypadków pomiędzy elementami przewożonego towaru pozostają wolne przestrzenie, dlatego często posiłkuje się dodatkowym sprzętem, jak np. palety, czy poduszki powietrzne.
Mocowanie za pomocą odciągów prostych.
Technika polegająca na bezpośrednim połączeniu poprzez odciągi, głównie łańcuchowe, zaczepów ładunku z punktami mocowania pojazdu. Możliwe jest to tylko wtedy, gdy zaczepy ładunku mają taką samą wytrzymałość jak odciągi.
Mocowanie za pomocą odciągów przepasujących ładunek od góry.
Top – over lashing, czyli technika mocowania przy pomocy odciągów przełożonych wokół górnej części ładunku. Ma to na celu zapobieżenie przewróceniu oraz przesuwaniu się transportowanego towaru. Odciągi dociskają ładunek do podłoża zwiększając działanie siły tarcia i zapobiegając „wędrowaniu” ładunku wynikającemu z drgań podczas jazdy.
Mocowanie za pomocą odciągów pętlowych.
Sposób mocowania ładunku polegający na opasaniu go pętlą i umocowaniu do zaczepu na jednym z boków pojazdu. Przeciwdziała to przesunięciu się ładunku w przeciwnym kierunku. Aby uzyskać efekt równomiernego rozłożenia sił, takie odciągi zakłada się parzyście i przeciwlegle. Aby ładunek pozostawał nieruchomy względem osi wzdłużnej mocowanie musi się składać z dwóch par odciągów. Skuteczność takiego rozwiązania zależy w znacznej mierze od wytrzymałości punktów mocowania.
Mocowanie szpringowe.
Taki typ mocowania, gdzie wykorzystuje się strop przepasany przez narożne warstwy ładunku oraz dwa odciągi ukośne. Ta technika zapobiega przesuwaniu się i przewracaniu ładunku. Może być także w formie pętli przepasanej narożnie i zamocowanej dwoma odciągami do platformy załadunkowej. tzw. pętla narożna.
Podsumowanie.
Niezależnie od tego jaką technikę mocowania ładunku wybierzemy, a podkreślić trzeba, że wymienione powyżej nie wyczerpują zagadnienia, pamiętać należy o jednej zasadniczej sprawie. Mocowanie ładunku ma służyć bezpieczeństwu kierowcy i innych uczestników ruchu. Techniki można, a nawet trzeba łączyć w celu maksymalizacji efektywności mocowania. Właściwe rozmieszczenie ładunku, jego prawidłowe zamocowanie, sprawdzony i sprawny sprzęt mocujący są gwarancją tego, że nie tylko będziemy spokojni podczas kontroli ITD, czy patrolu Policji, ale także, że spokojnie dojedziemy do celu z ładunkiem w idealnym stanie.
Źródła
http://ec.europa.eu/transport/road_safety/vehicles/doc/cargo_securing_guidelines_pl.pdf
