Podział ładunków ponadnormatywnych
Ładunki ponadnormatywne to towary, które przekraczają wymiary, jakie określone są w krajowych i międzynarodowych przepisach. Mają one również ogromną wartość materialną lub/i użytkową. Wymagają od spedytora szczególnej uwagi, ponieważ do ich transportu bardzo często niezbędne są specjalne pozwolenia oraz specjalistyczna wiedza. A przygotowanie ładunku i trasy przewozu wymaga indywidualnego podejścia logistycznego. Na opracowanie planu spedytor może poświęcić nawet kilkanaście tygodni. Nazwa ?ładunki ponadnormatywne? określa grupę ładunków, które można podzielić na podgrupy. I tak w jej skład wchodzą ładunki:
1) wykraczające gabarytami poza zwykłe zestawy samochodowe
Ciężar takich frachtów nie przekracza 25t. Wymiary natomiast nieznacznie przekraczają dopuszczalne normy, tzn. długość 15-16m, szerokość 3,5-4,0m, oraz wysokość 3,0-3,5m. Tego typu ładunki bez obaw można przewozić na zwykłych (bez plandek) zestawach drogowych, jednak muszą być one wyposażone w odpowiednie urządzenia do ich oznakowania i zabezpieczenia.
2) długie
Najczęściej spotykane są w budownictwie i drogownictwie. Ich długość dochodzi nawet do 40-60m, przy czym inne wymiary niekoniecznie odbiegają od normy. Mogą to być m.in. przęsła, filary i elementy surowic.
3) wielkogabarytowe
Ładunki wielkogabarytowe bardzo często przy swoich ogromnych rozmiarach mają niewielką masę, która nie zagraża nawierzchni drogi. Jednakże większym problemem spedytora przy tego typu ładunkach są parametry infrastruktury drogowej. Zdarza się bowiem, że rozmiary frachtu dochodzą do 5,0m długości, 7,0m szerokości oraz 6,0-7,0m wysokości. Do ładunków wielkogabarytowych należą m.in. potężnych rozmiarów przestrzenne konstrukcje stalowe.
4) ciężkie / ciężkie o skupionej masie
Do ich przewozu wymagane są bardzo często specjalistyczne, wieloosiowe przyczepy lub naczepy. Dlaczego? Ponieważ ich ogromny ciężar w granicach 70-100 ton (a zdarzają się nawet 200 tonowe) musi zostać odpowiednio rozłożony po to, by nie zagrażać nawierzchni drogi.
